"Dlatego pragnę, byście byli jako brat i siostra, na równi obdarowani duchowymi darami.
Małgorzata Maria odpowiada:
Ależ to kapłan o wielkich cnotach, ja zaś jestem za ledwie biednym i nędznym grzesznikiem!
Nieskończone bogactwa mojego Najświętszego Ser ca pomogą wszystko wyjednać. Rozmawiaj z nim, niczego się nie lękając.
Małgorzata Maria jest posłuszna. Przekazuje kapłanowi kolejne przesłania pochodzące od Jezusa. Pokora, z którą jej wysłuchuje, wzrusza świętą bardziej niż nie jedno kazanie! Małgorzata Maria otrzymuje też od Jezusa polecenie, aby od czasu do czasu przekazywała wiadomości różnym siostrom z klasztoru lub wręcz innym oso bom. Zapisuje wszystko na karteczkach, co przysparza jej wielu upokorzeń... Czy ma kontynuować?
Moja siostro - odpowiada kapłan - pomimo wielu upokorzeń, które są nieuchronne, powinnaś słuchać głosu tego ducha i przekazywać wszystko, czym cię natchnie. Każdą karteczkę zanoś najpierw przełożonej i czyń z nią, czego zażąda. Nakazuję ci ponadto zapisywać to wszystko, co dzieje się w twoim wnętrzu.
Małgorzata Maria wypełnia polecenie wciąż z wielkimi oporami. Przez jakiś czas pali to, co napisała, aż do momentu, gdy przełożeni stanowczo jej tego zabraniają...
Wielkie objawienie
Spośród wszystkich łask, o których mówi Małgorzata Maria, „wielkie objawienie" z czerwca 1675 roku może my zaliczyć do najbardziej znaczących. Pewnego dnia podczas oktawy Bożego Ciała święta poczuła wielkie pragnienie, by miłość Bożego Zbawiciela spotkała się z miłością ludzi. Jezus ukazuje jej swoje Najświętsze Serce: „Oto Serce, które tak bardzo umiłowało lu dzi... W zamian od większości ludzi doznaję tylko niewdzięczność... Dlatego żądam od ciebie, żeby pierwszy piątek po oktawie Bożego Ciała był po święcony na szczególną uroczystość ku czczeniu mojego Serca".
Wielkie objawienie jest powszechnie znane, natomiast mniejszą uwagę zwraca się na dialog między Jezusem a Małgorzatą Marią:
Ależ Panie, do kogóż się zwracasz? Do tak nędznej istoty i biednej grzesznicy, która nie jest godna ani zdolna, by móc wypełnić Twe zamiary. Jest przecież tyle szlachetnych dusz, którymi możesz rozporządzać!...
Czyż nie wiesz, że posługuję się istotami najbardziej słabymi, aby zawstydzić możnych tego świata, i że właśnie poprzez umysły najmniejsze i najuboższe ukazuję moją potęgę w największym blasku, aby te nie szukały zasługi u siebie samych?
Jak mam wypełnić Twą wolę?
Zwróć się do mego sługi o. La Colombiere'a i po wiedz mu w moim imieniu, by uczynił wszystko, co możliwe dla ustanowienia kultu Najświętszego Serca. Jest to moim głębokim pragnieniem. Powiedz mu także, by się nie zniechęcał trudnościami, których nie będzie brakowało. Ten bowiem, kto zapomina o sobie i całkowicie Mnie się oddaje, może wszystko.
„Powiedz mu w moim imieniu...". Można sobie wy obrazić, pod jak wielkim wrażeniem był kapłan, słysząc te słowa prosto z Nieba. Zakonnice, które podczas przygotowywania Wspomnień współczesnych korzystały z notatek rekolekcyjnych o. La Colombiere'a dotyczących wielkiego objawienia, piszą:
Ojciec La Colombiere, cieszący się umiejętnością właściwego rozeznania rzeczy, nie był człowiekiem, który z łatwością uwierzyłby w cokolwiek. W tym przypadku posiadał zbyt jasne dowody trwałych cnót osoby, z którą rozmawiał, by móc posądzić ją o jakiekolwiek złudzenie zmysłów. Dlatego też gorliwie zaczął pełnić posługę powierzoną mu przez Boga i aby wywiązać się z zadania w sposób jak najbardziej doskonały, zaczął od samego siebie. Poświęcił się całkowicie Najświętszemu Sercu Jezusa, ofiarowując wszystko, by podobać się Panu i od dawać Mu nieustanną cześć. Niezwykłe łaski, jakie stały się dzięki temu jego udziałem, utwierdziły go wkrótce w przekonaniu o znaczeniu i słuszności kultu.
Możemy stwierdzić ponad wszelką wątpliwość, że ów „nakaz posłannictwa", który przyszedł z Nieba za pośrednictwem powierniczki Serca Jezusowego, stanowi decydujący zwrot w życiu świętego kapłana. Zanim mógł przeczytać o wielkim objawieniu, usłyszał zapewne z ust świętej gorącą i żywą opowieść. W Bulli kanonizacyjnej św. Małgorzaty Marii czytamy:
Wkrótce po rym, jak orędownicy świętego kultu, wy brani przez samego Pana, odprawili jako pierwsi nabożeństwo do Najświętszego Serca Jezusa dnia 21 czerwca pamiętnego 1675 roku, dokonali oni aktu ofiarowania i zobowiązali się do wypełnienia zamiarów Pana wbrew wszelkim przeszkodom i trudnościom.
Gdy mówimy o pierwszym nabożeństwie i akcie poświęcenia się Najświętszemu Sercu Jezusa, musimy stwierdzić, że brak tu dokumentów. Czyż można jednak z tego powodu kwestionować to, o czym wiadomo od dawna? Pan wyraził swój zamysł: objawić skarby miłości płynącej z Jego Serca. Wskazał również na narzędzia, którymi się posłuży, na świętą wizytkę i na jezuitę. Powiedział wyraźnie: „Nie brak będzie trudności, lecz Serce Jezusa jest wszechmocne".
Ojciec La Colombiere pełni swą posługę w Paray od końca lutego 1675 do końca września 1676 roku, czyli przez zaledwie osiemnaście miesięcy. Pewna tamtejsza dama, panna de Lyonne, zapytała, któregoś dnia o. Foresta, z jakiego powodu człowieka o tak wielkich zasługach jak o. La Colombiere przysłano do Paray. Otrzyma ła taką odpowiedź: „To dla pewnej duszy, która została wybrana, by nią pokierował". Panna de Lyonne miała okazję spotkać Małgorzatę Marię w rozmównicy zakonu i... po pewnych dość zabawnych perypetiach wstąpiła do klasztoru w marcu 1680 roku, gdzie też zmarła 22 sierpnia 1725 roku. O siostrze, która przyjęła imię Marii-Rozalii, napisano:
Za żadne skarby nie chciała pozostać w świecie, gdyż jej zdaniem żaden mężczyzna nie był jej godny. Okazy wała też zadziwiający opór wobec form życia zakonne go. Jednak szlachetna siostra Alacoque przekonała o. La Colombiere'a, że Bóg pragnął dla panny de Lyonne właśnie stanu zakonnego. Wstępowała do zakonu, jakby szła"
Spis treści
Przedmowa 5
Pisma Klaudiusza La Colombiere'a 6
KLAUDIUSZ LA COLOMBIERE I MAŁGORZATA MARIA ALACOQUE 7
APOSTOŁ SERCA JEZUSOWEGO 25
„BEZ RESZTY" 35
DOSKONAŁY PRZYJACIEL 47
Z NAUCZYCIELEM, SERCE PRZY SERCU 58
NIE MA ŚWIĘTOŚCI BEZ POKORY 71
APOSTOŁ UFNOŚCI 83
JESTEM TAM, GDZIE BÓG CHCE,
CZYNIĘ TO, CZEGO BÓG PRAGNIE 95
9. DŹWIGAĆ SWÓJ KRZYŻ 105
PRZYSZEDŁEM OGIEŃ RZUCIĆ NA ZIEMIĘ .... 115
EUCHARYSTIA - SAKRAMENT MIŁOŚCI 129
MATKA DOBROCI 143
Najważniejsze daty z życia Klaudiusza La Colombiere'a 152
Najważniejsze daty z życia Klaudiusza La Colombiere'a
2 lutego 1641 roku - W Saint-Symphorien-d'Ozon (między Lyonem i Yienne) przychodzi na świat Klaudiusz, trzecie dziecko Bertranda La Colombiere'a i Mał gorzaty Coindat.
1650 - Rodzina przenosi się do Yienne. Klaudiusz pobiera naukę w kolegiach jezuitów w Lyonie -przez trzy lata w Kolegium Matki Bożej Dobrej Rady i przez pięć lat w Kolegium Świętej Trójcy.
15 października 1658 roku - Klaudiusz wstępuje do nowicjatu Towarzystwa Jezusowego w Awinionie.
20 października 1660 roku - Składa pierwsze śluby za konne. Przez rok studiuje filozofię, a następnie przez pięć lat naucza w szkole gramatyki i literatury. Wygłasza panegiryk z okazji kanonizacji św. Franciszka Salezego.
1660-1670 - Przez cztery lata studiuje teologię w Paryżu. W tym czasie pełni również funkcję nauczyciela domowego synów Jean-Baptiste'a Colberta. 6 kwietnia 1669 roku otrzymuje święcenia kapłańskie.
1670-1674 - Zostaje profesorem retoryki w Kolegium Świętej Trójcy w Lyonie, a następnie kaznodzieją w kościele w miejscowym kolegium oraz wśród kongregacji uczniów.
Jesień 1674 roku - W Domu Świętego Józefa w Lyonie odbywa „trzecią probację", rok intensywnego przygotowania duchowego do pracy apostolskiej. 18 października rozpoczyna trzydziestodniowe rekolekcje ignacjańskie, podczas których napisze: „Trzeba przypodobać się Bogu za wszelką cenę". Klaudiusz składa uroczysty akt posłuszeństwa Bogu w najmniejszych rzeczach.
2 lutego 1675 roku - Ojciec La Colombiere składa uroczyście profesję zakonną. Od marca 1675 do września 1676 roku jest przełożonym domu w Paray--le-Monial. Zostaje kierownikiem duchowym św. Małgorzaty Marii.
Jesień 1676 roku - Zostaje mianowany kaznodzieją na dworze księżnej Yorku w Londynie.
Sierpień 1677 roku - Pojawiają się pierwsze symptomy gruźlicy, która zabierze Klaudiusza La Colombiere niespełna pięć lat później.
17 listopada 1678 roku - Niesłusznie oskarżony i uwięziony w King's Bench, zostaje wygnany z Anglii 6 grudnia. Ze względu na jego zły stan zdrowia kara jest odroczona o dziesięć dni.
Około 15 stycznia 1679 roku -Wraca do Paryża, a następ nie o Lyonu. Po drodze zatrzymuje się na dziesięć dni w Paray-le-Monial. Dwukrotnie, w kwietniu i we -wrześniu, odwiedza Saint-Symphorien.
1679 roku - Ojciec La Colombiere zostaje mianowany ojcem duchownym szesnastu młodych jezuitów, studentów filozofii.
Kwiecień 1681 roku - Nawrót choroby. Przełożeni wysyłają Klaudiusza do Paray, dokąd dociera w sierpniu.
Styczeń 1682 roku - Przełożeni zamierzają odesłać go do Yienne. Spotyka się to z protestem Małgorzaty Marii, która wyznaje: „Nasz Pan powiedział mi, że pragnie, aby twoje życie dokonało się właśnie tutaj".
15 lutego 1682 roku - O godzinie 19.00 o. Klaudiusz La Colombiere umiera w wieku 42 lat. Zostaje pochowany następnego dnia w kaplicy kolegium jezuickiego.
16 czerwca 1929 roku - Beatyfikacja o. Klaudiusza La Colombiere'a dokonana przez Piusa XI.
31 maja 1992 roku - Kanonizacja Klaudiusza La Colom-biere'a dokonana przez Jana Pawła II.
tytuł oryginału:
A 1'ecole du Coeur de Jesus avec saint Claude La Colombiere
tłumaczenie i korekta Zespół
projekt okładki Hanna Bartkiewicz
skład i łamanie Barbara Kerschner
© by Editions de FEmmanuel, 1992
ISBN 978-83-7519-078-6
© 2009 Wydawnictwo Księży Sercanów ul. Saska 2, 30-715 Kraków tel./fax: 012290-52-98 e-mail: dehon@wydawnictwo.net.pl
sprzedaz@wydawnictwo.net.pl www.wydawnictwo.net.pl
Druk: Drukarnia Know-How, Kraków 2009
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz